राजस्थानमधील झुंझुनू जिल्ह्यात एका दलित युवकाला ‘आमच्या दुकानातून दारू का विकत घेत नाही?’ असे विचारत बेदम मारहाण करण्यात आली. या युवकाला अत्यंत कठोर शिक्षा दिली गेली. त्याला कोंबडा बनवण्यात आले आणि बेल्ट व काठ्यांनी मारहाण करण्यात आली. या मारहाणीत त्याचा मृत्यू झाला. ही घटना काय आहे आणि युवकाला कधी व कशी मारहाण करण्यात आली याचा हा ग्राउंड रिपोर्ट.
“मी एकटी राहिली. तो माझा लाडका, माझ्या गळ्यातील ताईत, माझं सारं काही होता. मी त्याला लहानाचा मोठा केला होता. माझी इच्छा आहे की एकतर मला फाशी द्या किंवा त्यांना.”
एका झाडाखाली खाटीच्या शेजारी जमिनीवर हात जोडून बसलेल्या, रडत हुंदके देणाऱ्या 65 वर्षांच्या या वृद्ध महिलेचं नाव राधा देवी आहे.
26 वर्षांपूर्वी राधा देवीचे पती हडमान वाल्मिकी यांचे निधन झाले, तेव्हा त्यांचा सर्वांत लहान मुलगा रामेश्वर फक्त सहा दिवसांचा होता. त्यांनी एकट्याने संघर्ष करत रामेश्वरचे संगोपन केले आणि तोच त्यांच्या म्हातारपणाचा आधार बनला.
14 मे रोजी रामेश्वरची त्याच्या घराजवळ कथितरित्या हत्या करण्यात आली. त्याला जवळपास सहा तास लाठ्यांनी निर्दयीपणे मारहाण केल्याने त्याचा मृत्यू झाला.
या उतार वयात, थकलेले शरीर, चेहऱ्यावरच्या सुरकुत्या, आणि मागील दहा दिवसांपासून तापाने त्रस्त राधा देवी आपल्या मुलाच्या खुन्यांना फाशी देण्याची मागणी करत आहेत.
राजस्थानमधील बलौदा गावातील हृदय विदारक घटना :
राजस्थानची राजधानी जयपूरपासून सुमारे 250 किलोमीटर अंतरावर, हरियाणाच्या सीमेच्या जवळ झुंझुनू जिल्ह्यात बलौदा गाव आहे.
गावात पक्क्या रस्त्यापासून निघून सरकारी शाळेच्या शेजारील वाळूच्या वाटेवरून एक किलोमीटर पुढे गेल्यावर एका गल्लीत कोपऱ्यावर एक घर आहे.
या घराच्या चार भिंतींमध्ये, एका झाडाखाली राधा देवी बसलेल्या आहेत.
घराच्या मागे काही अंतरावर एक गोशाला आहे, जिथे 26 वर्षीय रामेश्वर साडे नऊ हजार रुपयांवर काम करत होता. घराच्या दुसऱ्या बाजूला सूरजमल यांची एक रिकामी हवेली आहे.
या हवेलीमध्ये रामेश्वरला जवळपास सहा तास काठ्यांनी अत्यंत निर्दयपणे मारहाण करून ठार मारण्यात आले.
आरोपींची दहशत इतकी होती की गावातील अनेकांना त्यांनी मारहाण केली, परंतु कोणालाही तक्रार करण्याचे धाडस झाले नाही.
गावातील 25 वर्षीय मनीष सांगतो, “या गुन्हेगारांनी RBM नावाचे एक गट तयार केले आहे. ते अनेक गुन्ह्यांमध्ये सामील आहेत आणि बेकायदेशीर कामे करतात.”
“हे आरोपी गावातील कोणालाही मारहाण करतात. त्यांनी गावात खूप दहशत पसरवली आहे.”
घरातील परिस्थिती या कुटुंबाच्या आर्थिक स्थितीची जाणीव करून देते. दैनंदिन जीवनात लागणाऱ्या सर्व वस्तू घरात उपलब्ध नाहीत. खाटेवर काही भांडी, काही कपडे, आणि बंद पडलेली चूल एवढेच दिसते.
राधा देवी हुंदका आवरत सांगतात, “तो गोशाळेतून घरी आला होता. मी त्याला जेवण करण्यास सांगितले, तर तो म्हणाला, ‘आत्ताच आलो आहे. थोड्या वेळाने जेवतो.’ मग तो थंड पाणी घेण्यासाठी टाकीकडे गेला.”
त्या सांगतात, “मला दहा दिवसांपासून ताप आहे. मी थोडा आराम करण्यासाठी झोपले होते. बराच वेळ झाला तरी रामेश्वर आला नाही. पाहण्यासाठी गेले तेव्हा गावातील सुभाषने सांगितले की रामेश्वरला दारू विकणारे लोक घेऊन गेले.”
“मी हात जोडून सुभाषला विनंती केली की मला ते कुठे घेऊन गेले आहेत तिथे घेऊन चल. मी स्वतः शोधण्यासाठी गेले, पण माझ्या रामेश्वरला कुठे घेऊन गेले आहेत हे कोणीही सांगितले नाही. थकून मी घरी परतले आणि तीन वाजता खाटेवर झोपले.”
हाताने घराच्या दरवाजाकडे इशारा करत त्या सांगतात, “संध्याकाळी जागे झाल्यावर पाहिले तर रामेश्वर जमिनीवर पडलेला होता. मी रडू लागल्यावर सर्व लोक गोळा झाले. सर्वांनी मला पकडून दरवाजा बंद केला.”
“माझा मुलगा कोणाशी भांडत नसे. माझी दोन मुले कोटपूतली आणि सीकरमध्ये पाच-पाच हजार रुपयांवर मजुरी करतात.”
रडत त्या म्हणाल्या, “माझा रामेश्वरच माझ्या सोबत राहायचा. माझ्या लाडक्या मुलाला का मारले?”
घटनेचा साक्षीदार काय म्हणाला?
रामेश्वरला न्याय मिळवून देण्यासाठी झुंझुनूच्या कलेक्टरला अर्ज देऊन परतलेल्या गावकऱ्यांपैकी एक, जेठूराम, यांनी सांगितले की रामेश्वरबरोबर त्यांनाही जबरदस्तीने उचलून रिकाम्या हवेलीत नेण्यात आले होते.
जेठूराम यांनी सांगितले, “14 मे रोजी सव्वा बारा वाजता मी सरकारी हॉस्पिटलमधून औषधे घेऊन येत होतो. रामेश्वर गावातील टाकीतून पाणी भरत होता. आम्ही एकत्र होतो.”
“दारूचे दुकानदार आले आणि आम्हाला मोटरसायकलवर बसवून जबरदस्तीने सूरजमलच्या हवेलीत घेऊन गेले. त्यांनी हवेलीचा दरवाजा आतून बंद केला. त्यानंतर मला उठाबशा काढायला लावल्या आणि कोंबडा बनवले.”
ते पुढे सांगतात, “तिथे पाच लोक होते. त्या पाचही व्यक्तींनी शंभर-शंभर फटके मारण्याची भाषा केली. रामेश्वरला हात बांधून वर टांगलं. त्याच्याला कधी पायावर, कधी जमिनीवर लोळवून अतिशय निर्दयपणे काठीनं मारहाण करत होते.”
“त्यातील एक व्हिडिओ बनवत होता. त्यांना कोणतीही भीती नव्हती. संध्याकाळी जवळपास सहा वाजेपर्यंत ते मारहाण करत होते. त्यांनी रामेश्वरला खूप निर्दयीपणे मारलं.”
ते सांगतात, “रामेश्वरचा तिथेच मृत्यू झाला होता. रामेश्वर बेशुद्ध आहे असं समजून ते जेव्हा त्याला घेऊन गेले, त्यावेळेस संधी मिळताच मी हवेलीतून पळून आलो.”
जेठूराम सांगतात, “मारहाण करताना ते बोलत होते की आम्ही वीस लाख रुपये देऊन दारूचा परवाना मिळवला आहे. तुम्ही लोक आमच्या दुकानातून दारू विकत घ्या. या सर्वांना फासावर लटकवलं पाहिजे.”
मारहाणीनंतर, रामेश्वरला हरियाणात घेऊन गेले.
झुंझुनू जिल्ह्याचे पोलीस अधिक्षक राजर्षी राज वर्मा यांनी बीबीसीला सांगितलं, “मारहाण केल्यानंतर, जेव्हा रामेश्वर बेशुद्ध झाला, तेव्हा आरोपी त्याला जवळच्याच हरियाणातील सतनाली मधील एका हॉस्पिटलमध्ये घेऊन गेले होते. रस्त्यातच रामेश्वरचा मृत्यू झाला होता. त्यानंतर, त्यांनी मृतदेह बलौदा गावातील त्याच्या घरी आणला आणि तिथून ते फरार झाले होते.”
