मुंबई गुन्हे शाखेने मार्चमध्ये एका माजी नगरसेवकाच्या भावासह सहा जणांना अटक केली. या टोळीने किमान ८० लोकांना बेकायदेशीरपणे कॅनडा आणि अमेरिकेत पाठवल्याचा आरोप आहे. कॅनडाला गेलेल्या काहींना टोळीकडून अमेरिकेत “डंकी” मार्गाने जाण्याची ऑफर देण्यात येणार होती.
शेवटच्या तपशीलापर्यंत नियोजित संपूर्ण कारवाईत दोन पासपोर्ट – मूळ आणि “मुंडी कट” – यांचा समावेश होता जिथे पासपोर्टवरील फोटो बदलला जातो, फोल्ड करण्यायोग्य स्टॅम्प, दोन च्युइंगम आणि १० रुपयांची नाणी.
मुंबई गुन्हे शाखेने मार्चच्या पहिल्या आठवड्यात अजित पुरी या सूत्रधारासह रोशन दुधवडकर, संजय चव्हाण, सुधीर सावंत, आरपी सिंग आणि राजू चाच उर्फ इम्तियाज या दोघांना अटक केली. हे सहा जण आता न्यायालयीन कोठडीत आहेत आणि पोलिस इतर चार जणांचा शोध घेत आहेत.
या पद्धतीचे स्पष्टीकरण देताना एका अधिकाऱ्याने सांगितले की, ज्या लोकांचे कॅनडा/अमेरिकेचे व्हिसा अनेक वेळा नाकारले जातात आणि ते अमेरिकेत जाऊ इच्छितात त्यांच्याशी एजंट संपर्क साधतात आणि त्यांना “pushing” करून पाठवण्याचे आश्वासन देतात.
पोलिसांच्या म्हणण्यानुसार, पुरी, ज्याच्याविरुद्ध अशाच प्रकारचे १४ गुन्हे दाखल आहेत, तो मुंबईतून रॅकेट चालवणाऱ्या मुख्य व्यक्तींपैकी एक आहे. एजंट प्रामुख्याने गुजरातमधील, पुरीशी संपर्क साधत होते, ज्यांनी परदेशात जाऊ इच्छिणाऱ्या आणि पैसे देण्यास तयार असलेल्या लोकांशी वाटाघाटी केल्या.
व्यक्तीच्या हताशतेनुसार, पुरी त्यांच्याकडून ३० ते ७५ लाख रुपयांपर्यंत शुल्क आकारत असे. यामध्ये पासपोर्ट, बनावट कागदपत्रे, सिम कार्ड, फोन, ब्लूटूथ डिव्हाइस आणि त्यांना प्रशिक्षण देण्यासाठी पैसे समाविष्ट होते. एकदा ते पैसे देण्यास तयार झाले की, प्रक्रिया सुरू होते.
ज्या नागरिकाकडे तो व्यक्ती जाऊ इच्छितो त्या देशाचा व्हिसा असलेल्या नागरिकाकडून पासपोर्ट खरेदी करण्यापासून टोळी सुरुवात करते. एका अधिकाऱ्याने सांगितले की, अमेरिका किंवा कॅनडा व्हिसा असलेली व्यक्ती त्यांचा पासपोर्ट सुमारे ५ लाख रुपयांना विकते.
त्यानंतर दुसरा आरोपी मूळ व्यक्तीचा चेहरा कापून त्या जागी परदेशात जाऊ इच्छिणाऱ्या व्यक्तीचा चेहरा लावत असे. येथे डीटीपी ऑपरेटर सुधीर सावंतच्या तज्ज्ञतेचा वापर केला जात असे.
परदेशात जाऊ इच्छिणाऱ्या व्यक्तीचे वय आणि ज्याचा पासपोर्ट वापरला जातो त्याचे वय लक्षात घेऊन “मुंडी कट” पासपोर्ट देखील वापरला जात असे.
एका अधिकाऱ्याने सांगितले की खाजगी विमान कंपन्यांच्या काउंटरवर पासपोर्टची माहिती दिली जात नाही, त्यामुळे पासपोर्ट कोणाच्या नावाने नोंदणीकृत आहे हे त्यांना तपासता येत नाही.
सामान तपासल्यानंतर आणि बोर्डिंग पास घेतल्यानंतर, ती व्यक्ती सुरक्षा तपासणीतून बाहेर पडायची. जवळपास उपस्थित असलेले दुधवडकर त्याच्या ब्लूटूथ डिव्हाइसद्वारे त्याला मार्गदर्शन करत होते.
इमिग्रेशन टप्प्यावर पोहोचण्यापूर्वी, “मुंडी-कट” पासपोर्ट आत ठेवून मूळ पासपोर्ट दाखवायचे. अशा प्रकारे ती व्यक्ती इमिग्रेशन ओलांडते. त्या व्यक्तीला इमिग्रेशन अधिकाऱ्यांना कसे उत्तर द्यावे याचे प्रशिक्षण देखील दिले जात होते.
इमिग्रेशन ओलांडल्यावर, त्या व्यक्तीला वॉशरूममध्ये जाण्यास सांगितले जायचे आणि टोळीतील सदस्याने दिलेले च्युइंगम चघळायचे. नंतर तो फोल्ड करण्यायोग्य रबर स्टॅम्प वापरून “मुंडी-कट” पासपोर्ट आणि बोर्डिंग पासवर बनावट इमिग्रेशन स्टॅम्प लावायचा.
त्यानंतर ते १० रुपयांच्या च्युइंगम असलेल्या नाण्याला चिकटवून स्टॅम्प काढून टाकायचे जेणेकरून तो जड होईल आणि तो शौचालयात फ्लश करायचा, जेणेकरून तो पुन्हा वर येऊ नये. मग
ते एअरलाइन कर्मचाऱ्यांना व्हिसा आणि इमिग्रेशन स्टॅम्प असलेला “मुंडी-कट” पासपोर्ट दाखवायचे आणि विमानात चढायचे. अधिकाऱ्यांनी सांगितले की एकदा ते उतरले की तपासणी फारशी कठोर नसते आणि त्यांना मार्गदर्शन करण्यासाठी दुसऱ्या विमानतळावरही टोळीचे सदस्य असतात.
अधिकाऱ्यांनी सांगितले की, दुधवडकर दर महिन्याला थायलंडला विमानाने जात असल्याचे आणि अमेरिका किंवा कॅनडाला जाणाऱ्या एखाद्या व्यक्तीसोबत विमानाने जात असल्याचे अधिकाऱ्यांना आढळल्यानंतर या घोटाळ्याचा पर्दाफाश करण्यात आला.